Podstawa płata nie powinna zawierać śladu tkanki tłuszczowej, ponieważ wówczas ulega martwicy nie. tylko tłuszcz, lecz również odpowiedni odcinek skóry właściwej w obrębie płatka. Wycięty płat kładziemy na blaszany wzorzec, zawijamy w wilgotną gazę i odkładamy na razie. Przeszczepienie naskórka i skóry Z kolei zaopatrujemy ubytek powstały po pobraniu płata; małe ubytki zamykamy szwami, czasem po uprzednim podpreparowaniu brzegów skóry, przy czym nadmienić należy, że powstaje potem bardzo często bliznowiec; jeżeli ubytku nie można zamknąć szwem, musimy się liczyć z tym, że narastanie naskórka trwa...
W praktyce obie postacie często się łączą, gdyż jad doprowadzający do bezpośredniego uszkodzenia tkanek uszkadza też i naczynia. Zgorzeli ulega zwykle cały błędnik błoniasty. W pierwotnej zgorzeli błędnika uderza nieraz nie stosunek pomiędzy tym, co dzieje się w uchu środkowym a wewnętrznym. Często w uchu środkowym brak jest jakichkolwiek zmian zgorzelinowych, a tymczasem błędnik uległ całkowicie zgorzeli. Ważnym czynnikiem w powstawaniu pierwotnej zgorzeli ucha wewnętrznego jest wzmożenie ciśnienia hydrostatycznego, które doprowadzić może do zaciśnięcia naczyń w częściach miękkich błędnika.
Pierwsza warstwa opatrunku składa się z cienkiego, napiętego płatka gazy, który przymocowujemy mastisolem na szerokość 2 - 3 palców poza brzeg rany, po czym kładziemy na gazę płatek waty grubości pół do 1 cm, zwilżony roztworem fizjologicznym soli kuchennej. Watę wycinamy tak, by jej brzeg odpowiadał brzegowi. przeszczepu, i przymocowujemy całość opatrunku kilkoma paskami dziurkowanego przylepca, napinając przy tym paski celem wywarcia ucisku. Według Smitha idealny ucisk opatrunku po przeszczepieniu skóry powinien wynosić 30 mm słupa rtęci; autor ten poleca dawkowanie ucisku opatrunku za pomocą ma...
